Selvs ene Kääl dä dräump

Kölscher Text: Thomas Lengersdorf

Hä süht nit jrad jod us, ne Müürer vum Bau –
Ungerwägs op singem eigen Wäg.
Sing Kapp is verschlisse, sing Schoh afjelaatsch‘ –
Hä is a Knochejerämsch.

Hä met nit vill Wööd, an d’r Thek‘ –
Wann dat Schmölzje sich de Muul fusselig schwaad.
Hä loot nohm Himmel, de Greffel am Kenn –
un’ se froge sich wat hä do süht.

Et hätt jet z’ dun met däm Wiev, irgendwo in Ihrefeld.
Et is lang her dat et vorbei is.
Selvs ene Kääl dä dräump, jo –
Selvs ene Kääl dä dräump.

Hä is nit bedröppelt, för dat Levve dat hä hät –
Et jitt nix zo bereue.
Hä ging singe Wäg, övver all de Johr –
Verlosse in zo vill näächt.

Bald jede Naach, sin de Gedanke do –
Dat Geseech geiht im nit mih us’m Kopp.
Hä muss dann dran denke, wie et Levve künnt sinn –
Hätt hä mih op Famillich gemaat.

Et hätt jet z’ dun met däm Wiev, irgendwo in Ihrefeld.
Et is lang her dat et vorbei is.
Selvs ene Kääl dä dräump, jo –
Selvs ene Kääl dä dräump, jeah –
Jo, selvs ene Kääl, dä dräump.