Dat is en deckes Ding

Kölscher Text: Thomas Lengersdorf

Neulich traf ich för dä Huusdöör dat decke Minna vun nevenaan.
Se kam grad’ vum dritte’ Fröhstöck, sillig, dat sah man ihr aan.
“Ich han et jo an de Drüse, un jetz’ en Fisel Schockelad’.”
Hundertnüngksig Kilos Levve, ävver keiner d’r se glöcklich maat.

Dat is‘ en deckes Ding – Ich krieg’ et ärme Dier
Do fählt m’r jed’r Senn – boah, dat is nit ming Ding

Stell Dir vör it hät e Fisternöllsche, met däm Schäng us’m Büro.
Ehr Kääl dä hätt kinn Ahnung, dä poppt jo mem Chantal vum Bistro.
Woröm han die jehierod, wie wor dat noch me’m Treueschwur.
Se hat’n et sich versprooche, doch et Levve geiht ne andere Weg.

Fastelovend is usjevalle, kei Zooch, kei Jecke, kei Alaaf.
Arbeide an Wieverfastelovend, kei Kölsch mi an d’r Thek, kei Klaaf.
Sonderscheech om Rusemondag, selvs dä Nubbel es em Brass.
Schaffe, schaffe, Hüscher baue, un dann waade mer op et Paradies?