Gebroche Siel

Kölscher Text: Thomas Lengersdorf

Se had en jään wie hä wor –
wie dä letzte Kääl op de Welt,
Gov em all, wat se je hatt.
Hä maht ehr Siel kapodd –
kütt dann ganz noh bei ehr bei,
Gitt e bessche, un’ nimmp su vill.

Se verzallt em ehre Dräum’ –
allein, hä schmieß‘ se fort,
Godd, hatt hä Spass, wann se kriesche dät.
„Do bess total beklopp’ –
do packst et im Levve nit,
„allein Engel wesse, wie mer fliegt“.

Met ner gebroche Siel – dät se noch singe,
se hät en Aug op de Stään
Met ner gebroche Siel – bewahrd se ehr Dräum’ –
Luur‘ens, wie se flee-ge dät.

An enem Sonndag ging se nit zur Mess –
Hä frogt sich worüm is se mit fott.
Hä ging erup in ehr Zemmer – ene breef hing am Finster
Un de Jadinge wehe em Wind.

Met ner gebroche Siel – dät se noch singe,
se hät en Au-g op de Stään
Met ner gebroche Siel – bewahrd se ehr Dräum’ –
Luur‘ens, wie se flee-ge dä-t.
Met ner gebroche Siel – bewahrd se ehr Dräum’ –
Luur‘ens, wie se fleece dät.