Ming Erenn’rung

Kölscher Text: Thomas Lengersdorf

    De Möbeldräger stonn parat, alles is’ jesaat, loss’ mer ens packe.
    Jetz‘ nemen se unser Bett, dat esu vill z‘ sage hätt … .
    Alles läuf‘ korrek’, geschiede vun Desch un Bedd,
    nur d’r Duud solld uns doch trenne.
    Nemm, wat do wells, un loss do, wat de nit bruchs,
    ävver eint – dat is klor!

    Ich behald’ ming Erenn‘rung, nem do dä janze Ress.
    M’r hatte vill Kasalla, ävver uns gode Zigge, die wor‘n et! – Ech!
    Su vill em Häätze, no allem wat m’r durchjemaat.
    Ich behald’ ming Erenn‘rung – wenn ich Dich ald nit mi han.

    Wat soll ich jetz’ nor dun, ich han dich doch su jään, ald immer.
    Ich versök’ et ja, ävver Do, gehst m’r nit us minge Kopp.
    Un jetz’ verlade m’r uns Levve, do sähs “tschöö” un ich sach – “Nemm, wat do wells”;
    Un loss do, wat de nit bruchs, jo, loss do, wat de nit bruchs,
    ävver – hürens – eint – is klor!